Kuzguncuk... Çocukluğumun geçtiği ve halen daha çocukluğumu bitiremediğim tek yer benim için. Özellikle son zamanlarda inanılmaz bir kalabalık var. Ne iskele caddesi üzerinde ne de İcadiye'ye çıkan cadde üzerinde ve dahi, ara sokaklarında bile hiç boş dükkan kalmadı. Her yer kafelerle dolu. Özellikle yaz aylarının tüm hafta sonları ise gelin ve damatlar ile dolup taşıyor. Eski, tarihi ve renkli evleri ile fotoğrafçıların gözdesi olan Kuzguncuk'un herkes için ayrı bir çekici tarafı var aslında.   Hatta geçen haftalarda Kanal D ana haber bülteninde muhabir ve kameraman bizim sokaklarda gezerken mikrofonu bana da uzattılar. Bizim minik Zeynep top oynayamıyoruz derken bende bir

Üsküdar'a gidelim kuşu... Sevdiğine, gözlerinin içine bakarak; bak Üsküdar'a gidelim kuşu geldi dediğini anımsadım birden. Hemen balkona çıkıp nerede bu kumru diye bakmak istedim. Güzelim kumru gözlerini bana dikip sessiz sessiz beni izliyordu. Normalde hemen kaçması gerekirdi acaba bana bir şey mi anlatmak istiyor diye de düşünmedim değil. Sonra içeri girip çay doldurup geldim kendime. Bir kaç cevizde hazır bulundurdum. Muhtemelen yanıma gelmezdi ama benden sonra yine geleceği belli olan bu kumru için ufak bir süpriz bırakmak geldi içimden. Çayımı yudumladım sigaramdan da bir duman aldım ve kumruya Üsküdar'a gidelim kuşu dedirten kim olabilir diye düşündüm. Belki bir anane ya