2014 yılında metro'da yolculuk yaparken bir reklam afişi dikkatimi çekmişti. Kader Mahkumlarının ihtiyaçları var yardım edin yazıyordu. Arayıp yardım olarak kitap, kıyafet, gıda gibi temel ihtiyaçlardan bahsediyorsunuz para istemiyor musunuz? Diye sormuştum. Telefondaki ses o kadar babacan bir sesti ki, Beylikdüzü'nde bulunan genel merkezlerine kadar nasıl gittim anlamadım. Para istenmeyen bir derneğin varlığına pek inanmadığım için yerinde görmek istemiştim. Genel merkezden içeri girdiğimde boğazım düğümlenmeye başlamıştı bile. Necdet Yüksel, zamanında kendi bahçesindeki ağaçlardan kesti diye 10 ay hapiste kalmış. Ceza evinde geçirdiği süre zarfında kader mahkumlarının birbirinden ilginç sorunlarına da tanıklık etmiş. Hal böyle iken ne yapabiliriz demiş ve Kader

Yorgun olduğu yüz hatlarından belli olan bir kadın, apartmanın bahçesinde oynayan çocukların arasından süzülerek giriş katta bulunan daireden içeriye baktı. Bahçede oynayan 9 yaşında olan Caner, buyur ablacım nereye baktın? dedi. Evladım, kiralık ev bakıyorum. Burası kiralık mı? diye sordu. siz mi yaşayacaksınız? Evet oğlum torunumla beraber kalacağım bir ev arıyorum dediğinde Caner'in de ananesiyle yaşadığı gerçeği ile birden isminin İlknur olduğunu öğrendiği kadına, haydi gel ablacım beni takip et. Seni Alişan ağabeyimle tanıştırayım. Merak etme sakın, eşi de kendisi de beni çok severler. Ben seni sevdim abla burada komşu oluruz. İstersen torununa derslerinde yardımcı olurum. Alişan ağabeyime evi size