Aylardır çarşı yüzü görmediğim için ilk fırsatta soluğu brukilerden olan Mehmet dayının dükkanında aldım. “Dayıko, selamın aleyküm bana en hızlısından, acısız bir Menemen ve yanına da bir tane Sprite” deyip yerime geçtim. Uzun süredir hayalini kurduğum yemeğimi yemeye ramak kalmıştı. Derken lap diye önüme gelen, pul biberden yumurtanın ne beyazının ne de sarısının görünmediği menemeni ne kadar acı da olsa yemeye kararlıydım. Dayıko, biraz acı olmuş ama neyse artık. -yav ne acısı? Ye bak! Acı değildir o... Adamcağız haklı. Sabah kahvaltıda acı anlayışımız biraz farklı olsa gerek. Dayıko, ben sprite istemiştim sen bana Yedigün getirmişsin. Sana zahmet bunu değiştirelim.