Sümbül mavisi giydiğinde eski bir tabirimizle Kanlıca’dan baktın mı Emirgan’ı göreceksin misali gönlünün berraklığı belirginleşiyordu… Onun duruluğunda şairler mısralarından utanıyordu. Baharlar çiçeğe duruyor gönüllerde şenlikler uyanıyordu… Taze hava gibiydi kelimeleri,